1 maja 2024 roku tradycyjnie przypada Święto Pracy, inaczej Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy.
Pierwsze obchody Święta Pracy w Polsce miały miejsce w 1890 roku i niejednokrotnie odbywały się wbrew woli zaborców. W 1950 roku rząd komunistyczny nadał dniu 1 maja status święta państwowego. W ten sposób 1 maja stał się dniem wolnym od pracy. W czasach PRL-u w tym terminie organizowano liczne pochody z obowiązkowymi "szturmówkami". W latach 80. demonstracje pierwszomajowe organizowała podziemna Solidarność (w opozycji do oficjalnych obchodów).
Obecnie w wielu miastach w Polsce odbywają się marsze, pochody oraz uroczystości związane ze Świętem 1 Maja. Dla wielu osób to także doskonała okazja do zwrócenia uwagi na problematykę braku pracy, niskiej płacy czy nierówności na rynku pracy.
W Kościele rzymskokatolickim dzień 1 maja jest obchodzony jako święto Józefa Robotnika, patrona ludzi pracujących.
Obecnie w wielu krajach 1 maja jest po prostu dniem wolnym od pracy i okazją do wyjazdu za miasto.
Człowiek jest istotą twórczą i nie potrafi być biernym obserwatorem otaczającego świata. Aktywność jest, bowiem nieodzownym warunkiem zaspokojenia potrzeb, chcemy być czynnymi emocjonalnie, fizycznie i umysłowo. Każdy z nas jest świadomy, że dla osiągnięcia celu musimy pracować rzetelnie i uczciwie. Pracując wytwarzamy dobra materialne lub kulturalne, z których korzystają przyszłe pokolenia. Te właśnie wytworzone przez nas dobra służą potomnym za miernik naszej osobowości, one decydują czy dany człowiek wejdzie na trwałe do historii. W tym celu uczymy się, chodzimy do szkoły. Bo tak naprawdę: „ nie wiadomo, nie wiadomo wcale co w życiu nas czeka, może każdy z nas wyrośnie na wielkiego człowieka…”
Szelburg-Zarembina „Przed pomnikiem wielkiego człowieka”
Doceniajmy i szanujmy ludzką pracę i jej wartość.
(Źródło: Internet)
